بقاياي اين رباط سنگي كه به فاصله كمي از ميل تاريخي كرات و آن سوي جاده تايباد به خواف قرار دارد در گذشته توقفگاه كاروانيان و مسافران اين ناحيه بوده است قرائن معماري و آوارهاي باقيمانده از رباط نشان مي دهد. ورودي بنا داراي طاقي سرپوشيده بوده است كه به حياط مركزي آن منتهي مي گرديد آبگيري، سنگي نيز براي تأمين آب مصرفي كاروانيان و احشام در آن تعبيه شده بود. سفالهاي پراكنده پيرامون اين رباط سنگي مؤيد بنيان اثر در دوره سلجوقي و استفاده از آن تا دوران تيموري است.